Siz de benim gibi, “yaşam koçluğu” lafına gıcık olanlardan mısınız?
Ben öyleydim, canı sıkılan herkes 2 saatlik eğitimle, kendi hayatında hiçbir şeyi düzeltmeden başkalarının hayatını düzeltebileceğini iddia ediyor çünkü.
Peki benim yolculuğum nasıl başladı? Yalan yok, gayet güzel bir hayatım vardı, neyi istesem yaptım bu hayatta, hep sevdiğim işleri yaptım, güzel paralar kazandım, dünyayı gezdim vs., fakat sürekli şunu söylerdim: “yaniii her şey çok güzel ama yarın öleceksin deseler de olur, bu hayat bu kadar saçma olamaz, ne yapıyoruz ki…” Bu böyle sürüp gidiyordu, hep mutlu ve pozitif biri oldum, ama yarından da hiçbir beklentim yoktu.
Artık bu duygudan sıkılmaya başlamıştım ve hayat bu olamaz herneyse onu bulacağım, dahası olmalı bir yerlerde dedim ve tesadüf(!!!) bu ki Aykut ve Esra’nın 1. sertifika programının videosuna denk geldim. Onu izlediğim an, o ekranda gördüğüm mutlu, kendinden emin, gözlerinin içi gülen ve hayatta dahası olduğunu farketmiş insanlardan biri olmak istedim. O zamanlar bunun bir varoluş seçimi olduğunu bilmiyordum tabi.
Fakat serbest fotoğrafçılık yapıyordum ve harcayanlar kanununun taçsız kraliçesi olarak, gezmiş tozmuş, tüm paramı bitirmiştim. Tabii ki bu sertifikada olacaktım ama nasıl???
Sadece istemenin yeterli olduğunu iliklerime kadar hissettiğim bir başlangıç yaptım.
Hayatta her zaman kalbimin sesiyle hareket ettim, içimdeki sevgiyi çoğalttıkça, “ben ne istiyorum?” dedikçe, kendimle ve halı altına süpürdüğüm gerçeklerle yüzleşme cesareti gösterdikçe, yepyeni, hayal ettiğimden bile güzel bir Kübra ortaya çıktı. Dönüştüm diyemeyeceğim, çünkü böyle bir Kübra yoktu.
Bu yolculukta 2 cümle sloganım oldu:
“Evren’e güven, hayat’a güven, kendine güven”
“Sevgi’nin dönüştürücü gücüyle dönüştürmek”
Eğer gerçekten adanmış bir şekilde dönüşümünüze hazır ve dahası olmaya niyetliyseniz, yolculuğumda kazandığım deneyimlerimle ve bana rehberlik eden kalbimle yanınızda olmaya hazırım.
